اصلی‎ترین هدف غرب برای توسعه بالارفتن تولید است/ نقدی بر توسعه غربی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از شماره ۲۷۳ مجله پنجره، محمود حسنی درباره لایه های پنهان زندگی غربی یادداشتی نوشته است که در ادامه می آید:

توسعه به یک بُردار شبیه‌ است. برداری که هم حرکت را نشان می‎دهد و هم جهت آن را. غربی‎ها می‎گویند جهت توسعه، به سمتی است که ما ایستاده‎ایم. افق مطلوب اینجاست و هرکس که از این نقطه فاصله دارد، از مسیر توسعه عقب افتاده است. همین دیدگاه است که دنیا را به سیاه و سفید، شمال و جنوب، توسعه یافته و در حال توسعه تبدیل می‎کند. غربی‎ها معتقدند این بقیه کشور‎ها هستند که باید سرعت خودشان را زیاد کنند و بکوشند که به ما برسند. 

از منظر نگاه آن‎ها اصلی‎ترین هدف برای توسعه، بالا رفتن تولید ناخالص داخلی هر کشور است؛ یعنی بالا رفتن ثروت و رفاه اقتصادی، چرا که هدف از زندگی، لذت است و به حداکثر رساندن تمتعات مادی. پس برای ارضای این حاجت، نیاز به ثروت و فراوانی امکانات است. باید هر آن چیزی که انسان طلب می‎کند در اختیارش باشد. پس باید امکانات و فناوری‎ها، فراوان و انبوه شود. باید قدرت خرید مردم بالا برود. همه باسواد باشند و از حقوق شهروندی خود مطلع. 

پس طبیعتا با این زاویه نگاه، پاشنه آشیل این اهرم نجات بخش، باید اقتصاد باشد. این اقتصاد است که می‎تواند مردم را به آرامش و شادی برساند. با اقتصاد است که مردم می‎توانند بیشتر و راحت‎تر مصرف کنند. فلسفه غرب معتقد است مهم‎ترین خصلت انسان، سودجویی و منفعت‌طلبی است. انسان معامله‎گر و صرفه‌جوست. اصلا مبتنی بر همین خلقت است که انسان کار می‎کند، تولید می‎کند و حتی به دیگران خدمت می‎رساند. 

این روحیه سودجویی است که چرخ‎‎های اقتصاد را می‎چرخاند. در مدل غربی، انسان، تک بعدی معنا می‎شود. با این حساب انسان به یک موجود کاریکاتوری تبدیل می‎شود که ناچارا همه رفتار‎های او باید با شاخص سودجویی توضیح داده شود. حتی خصلت‎‎هایی مثل وظیفه‎شناسی، محبت، مردم‎دوستی، آرامش و پرستش هم زیر سایه منفعت طلبی، گنجانده می‎شود. 

جالب آنکه در نظرسنجی گالوپ، معلوم شده ضرورتا کشور‎های پیشرفته، شادترین کشور‎ها نیستند. در این نظرسنجی که در ۱۴۸ کشور انجام شده، اعلام شده:

۷ کشور از ۱۰ کشور جهان که مردمش فکر می‎کنند شاد‎ترین و خوشبین‎ترین مردم هستند، در آمریکای لاتین قرار دارند.  مردم این کشور‎ها به‎رغم‎ ثروتمند نبودن معتقدند با آن‎‎ها محترمانه رفتار می‎شود، در زندگی چیز‎های جدیدی یاد می‎گیرند و احساس شادمانی می‎کنند.  حالا باید دید نتیجه این توسعه کاریکاتوری، کشور‎ها را به کجا رسانده است؟ بنیاد بین‎المللی جرم و جنایت، برخی آمار‎ها را منتشر کرده است:

در آمریکا سالانه بیش از ۵۰۰ هزار تجاوز به زنان و دختران بالای ۱۲ سال رخ می‎دهد و تعداد سایر خشونت‎‎ها علیه زنان بیش از ۸/۳ میلیون مورد در سال گزارش شده است. 

گفته می‎شود ۲۰ تا ۳۰ درصد زنانی که به به بخش اورژانس بیمارستان‎‎ها مراجعه می‎کنند، روی بدن خودشان آثار ضرب و شتم دارند.  این آمار‎ها ما را به هراس می‎اندازد. پس با این اوصاف نباید مسیر پیشرفت و توسعه بقیه کشور‎ها به‎سمت وضعیت فعلی غربی‎ها هدفگیری شود. 

اندیشمندان مستقل معتقدند غرب در وضعیت سیاهی گرفتار آمده است؛ وضعیتی پر از آمار‎های سقط جنین، افزایش طلاق، کاهش میزان تولد، افزایش خانواده‎‎های تک سرپرست، خودکشی جوانان، مصرف مواد مخدر، بدرفتاری با کودکان و همسران، بی‎قیدی در امور جنسی. آمار‎ها می‎گوید از هر ۵ کودک انگلیسی، یکی از آن‎ها تنها با مادر یا پدرش زندگی می‎کند. در آمریکا یک سوم کودکان، یعنی ۱۵ میلیون کودک، بدون پدر، بزرگ می‎شوند و حدود ۵ میلیون کودک بدون مادر!  در این کشور، حدود ۵۰ درصد ازدواج‎ها به طلاق منجر می‎شود.

انجمن پزشکی آمریکا اعلام کرده هر سال در این کشور ۱۵۰۰ کودک در اثر تجاوزات جنسی جان خودشان را از دست می‎دهند. همچنین هر سال۱۴۰ هزار مورد جراحت علیه کودکان در جریان تجاوزات جنسی به ثبت می‎رسد.  در یک گزارش آماری در سایت نقشه خانواده جهانی، برای سال ۲۰۱۲ گزارش شده ۴۱ درصد کودکان در آمریکا نامشروع و خارج از ازدواج رسمی متولد شده‎اند. این عدد برای فرانسه ۵۶ درصد و برای آلمان ۳۵ درصد است. 

حتی اگر از این آمار‎های فرهنگی اجتماعی هم صرف نظر کنیم، از دریچه اقتصاد که رکن رکین تمدن غربی بوده است، هم اوضاع درخشانی رقم نخورده است. گفته می‎شود از هر ۳ کودک خانواده‎‎های تک والدی در آمریکا، ۲ کودک در فقر مطلق بسر می‎برند.  وزارت کار آمریکا گزارش داده است در حال حاضر تعداد افرادی که بیش از ۶ماه است نتوانسته‎اند کار پیدا کنند با افزایش ۴۱۴ هزار نفری به بیش از ۶میلیون نفر رسیده است.  یک گزارش می‎گوید هم اکنون ۱۵ میلیون آمریکایی بیکار هستند.  عجالتا می‎توان این تردید را جدی گرفت که مسیر پیموده شده توسط کشور‎های توسعه یافته، مسیر خوش‌فرجامی نیست. اما واقعا فلش پیشرفت باید به کدام سمت و سو هدف‎گیری شود؟  

انتهای پیام/