مردار علوم انسانی با نصب نمادهای اسلامی احیاء نمی شود

 به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طلیعه؛ یکی از مهم ترین دغدغه های تعلیمی و تربیتی جامعه اسلامی این است که آحاد مردم به ویژه دانشجویان و مدیران آینده کشور بر مدار تربیت اسلامی رشد و حرکت کنند. به همین دلیل از نخستین دغدغه های رهبران انقلاب، مساله انقلاب فرهنگی و اسلامی سازی دانشگاه ها بود. اما باید دانست که اسلامی سازی دانشگاه به این نیست که نمادها و ظواهر اسلامی در دانشگاه ها یا کتاب های دانشگاهی گنجانده شود. دانشگاه ما زمانی اسلامی خواهد شد که دانش ما اسلامی باشد. ما زمانی می توانیم از اسلامی شدن فرهنگ دانشگاهی خود سخن بگوییم که علوم دانشگاهی ما علوم اسلامی باشند. محصول و خروجی دانشگاه های ما افزون بر رازگشایی از واقعیت ها و حقایق نهفته در عالم و آدم در خدمت توسعه معنویت و اسلام و اخلاقیت و انسانیت باشد.

دانشجویی که با تعالیم لیبرالیستی آموزش داده می شود و تحت تاثیر فکر و فرهنگ غیراسلامی تربیت می شود، به طور قطع حتی اگر در دانشگاهی باشد که بزرگترین نماز جمعه جهان اسلام نیز در آن برگزار گردد، اسلامی نخواهد بود! شرط لازم و مهم اسلامی شدن دانشگاه، اسلامی شدن دانش است.

آیت الله جوادی آملی در این باره می فرماید: «احیای این مردار و برطرف کردن نقص این دانش معیوب که از این احیاء به اسلامی کردن علوم و دانشگاه ها تعبیر می شود به آن نیست که مظاهر و برنامه های اسلامی و دینی را در محیط و فضای دانشگاه ها و مراکز علمی وارد کنیم؛ مثلا در محیط های علمی و دانشگاهی نمازخانه و مسجد بسازیم و یا کتاب های درسی و را بسم الله و آرم جمهوری اسلامی چاپ کنیم. این کارهای صوری و ظاهری توان آن را ندارند که علوم را احیا کنند و دانش معیوب و هماره افسرده را صحت و شادابی بخشند. اسلامی کردن علوم در گرو تغییر اساسی در نگاه به علم و طبیعت و تدوین متون درسی سرآمد و صاعد و هماهنگ دیدن حوزه های معرفتی و بازگشت طبیعیات به دامن الهیات است. تا هنگامی که علوم و دانشگاه ها از سیر محدود و افقی خویش دست برنداشته و در مسیر صعودی گام برندارند، هر گونه کار و اقدام شکلی و ظاهری، تغییر ماهوی در ساختار معیوب علوم ایجاد نمی کند.»(کتاب منزلت عقل در هندسه معرفت دینی، ص ۱۳۶)

علوم غربی اعم از علوم تجربی یا انسانی مبتنی بر یک سری اصول و مبانی متافیزیکی و انسان شناختی هستند که افزون بر ضدیت با مبانی دینی، نتایجی هولناک برای بشریت به ارمغان آورده و خواهند آورد. به عنوان مثال یکی از مهم ترین اصول جهان شناختی علوم تجربی موجود اصل «امکان تصادف در عالم است». بسیاری از تئوری ها و فرضیه ها و احکام و دیدگاه های آن ها بر چنین اصل نادرستی استوار شده اند. حال اگر با استفاده از مباحث فلسفه اسلامی مشخص شود که این اصل باطل است و تصادف و اتفاق در عالم امکان ندارد و نظام علیت در سراسر پدیده های عالم حاکم است، روشن است که چه تحول عظیمی در ساختار علوم تجربی و تئوری ها و فرضیه ها و دیدگاه های مطرح در این علوم ایجاد خواهد شد. همین مساله در علوم انسانی و اجتماعی نیز قابل طرح است. بسیاری از دیدگاه ها و تئوری ها در علوم انسانی موجود متاثر از مبانی و اصول ماتریالیستی و لیبرالیستی است. حال اگر با تکیه بر معرفت شناسی و فلسفه اسلامی بطلان چنین اصولی مشخص شود، معلوم است که تحولی بزرگ در تئوری ها و دیدگاه های علوم انسانی ایجاد خواهد شد.

مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای در این رابطه به درستی و با دقت می فرمایند: «پایه و مبنای علوم انسانی ای که امروز در غرب مطرح است، از اقتصاد و جامعه شناسی و مدیریت و انواع و اقسام رشته های علوم انسانی، بر مبنای یک معرفت ضد دینی و غیر دینی و نامعتبر از نظر کسانی است که به معرفت والا و توحیدی اسلامی رسیده باشند.

علوم انسانی غرب مبتنی بر جهان بینی دیگری است؛ مبتنی بر فهم دیگری از عالم آفرینش است و غالبا مبتنی بر نگاه مادی است … باید در زمینه های گوناگون به نکات و دقائق قرآن توجه کرد و مبانی علوم انسانی را در قرآن کریم جستجو کرد و پیدا کرد.»

*برگرفته از کتاب مبانی علوم انسانی اسلامی، احمد حسین شریفی

انتهای پیام/